Her yazımda bilinçaltının özelliklerinden elimden geldiğince bahsetmeye çalışıyorum. Bilinçaltı neden önemli anlatıyorum. Bir özet geçmek gerekirse; bilinç ortalama 7 yaş civarında oluşmaya başlar. Bilinçaltı, birey doğmadan önce anne karnında kayda başlar ta ki ölene kadar. Bilinç oluşana kadar ilk kayıtlar, insanın 7 yaşından sonraki hayatında ne yaşayacağını belirler. Ortalama yedi yaşına kadar aileden, arkadaşlardan, okuldan ve çevreden kayıtlar tamamlanır.
Bilinçaltının oluşumunda aile çok büyük ve önemli bir yer teşkil eder. Sağlıklı çocuk yetiştirmek sadece elinin ayağının düzgün olmasıyla olmaz. Psikolojik ve ruhsal olarak ta sağlıklı çocuk yetiştirmek yine ebeveynlerin en büyük sorumluluğudur.
Sağlıklı bir ailenin çocuğu şefkati, sevgiyi, onaylanmayı, kabul görmeyi içinde tam olarak hisseder ve öz güvenli olur. Bazı ebeveynler çocuklara sevgi ve şefkati aktaramazken, bazı ebeveynler ise aktarırken çocuğa hoyrat davranabiliyor. Örneğin çocuklarının poposuna vurarak ya da cimcikleyerek seviyorlar yani canını hafifte olsa yakarak seviyorlar. Bu çok ama çok uygunsuz bir davranıştır!!
Çocuğun bilinçaltına sevgi eşittir can yanması ve/veya acı olarak kayıt oluyor. Bu bir koddur ve gelecek yıllarda özellikle iki çeşit yansıması olur ya seversem canım acır ya da seven insan can acıtır. Acıyı sevgiyle eşitleyen bilinçaltı bu frekanstan yayın yapar ve hayatına ona göre insan seçer . Mazoşist bir ilişki yaşama potansiyeli de vardır.
Hikayelerini dinleyince çok küçükken yaşamış oldukları bu travmaları hatırlayan danışanlar hayretler içinde kalıyor. Oysaki evlatlarını canından çok seven anne babanın, sevgisini aktarırken ki yanlış davranışının çocuğunun kaderini etkilediği bilse sanırım çocuğuna hayatta böyle bir şey yapmaz ve yaptırmazdı. Yetişkin aklıyla anne babasını anlayan kişi maalesef çocuk aklıyla her şeyi yanlış anlıyor. Bu farkındalığa sahip olan danışanın elbette hayatının akışı değişiyor ama farkındalık sahibi olamayanları düşünürsek daha çok yazı yazmalıyım veya video çekmeliyim diye düşünmeden edemiyorum.
Çocukları ile doğru iletişimi kurmak isteyen anne ve babaların ilk yapacağı şey çocuklarını iyice dinlemek, fırsat buldukça kaliteli vakit geçirmek olabilir. Severken narin davranmak ve mutlaka çocuğa özel bölgelerine kimselerin dokunmaması gerektiği hakkında bilgi vermek olabilir. Yaptığı hatalarda eleştirel değil şefkatle yaklaşarak çocuğa sabırla doğru davranış gösterilmeli, öğretilmeli. Sabredilemeyecekse , ebeveyn olma kararından vazgeçilmesi gerektiğinin altını çiziyorum. Sabırsız olan insanların çocuk kimliği taşıma olasılığı olduğundan, ilk önce kendilerinin bu konuda bir uzmana danışmasını önerebilirim. Çocuklarınız geleceğinizdir aynı zamanda ebeveynlerinin de gölgesi…
Sevgi ve selamlarımla
Özlem YAŞAR
